ಕೇಂದ್ರ ಸಮಿತಿಯ ಘೋಷಣೆ ಹಾಗೂ ನಿಬಂಧನೆಗಳು

ಸಿನೆಮಾ ನಿರ್ಮಾಣ ತಂಡದ ಕೇಂದ್ರ ಸಮಿತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸದಸ್ಯರ ಪಟ್ಟಿ ಹೀಗಿದೆ:

ಮಂಜುನಾಥ್.ಎಸ್

ಕಿರಣ್.ಎಂ

ರೂಪಾ ರಾಜೀವ್

ಹೇಮಾ ಪವಾರ್

ಸುಪ್ರೀತ್.ಕೆ.ಎಸ್

ಅವಿನಾಶ್.ಜಿ

ಮುಕುಂದ್

ಕೇಂದ್ರ ಸಮಿತಿಯ ಸದಸ್ಯರ ಕರ್ತವ್ಯ ಹಾಗೂ ಅಧಿಕಾರಗಳು:

* ವೃತ್ತಿ, ವೈಯಕ್ತಿಕ, ಸಾಂಸಾರಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಕನಿಷ್ಠ ಪಕ್ಷ ಆರು ತಿಂಗಳು ಬದ್ಧವಾಗಿರಬೇಕು.

* ತಂಡದಿಂದ ಹೊರಹೋಗುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ತವಾದ ಬದಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಯೇ ಹೊರಡಬೇಕು.

* ತಂಡದ ವತಿಯಿಂದ ತೆರೆದ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಖಾತೆಯನ್ನು ತೆರೆದು ಪ್ರತಿ ಸದಸ್ಯರು ತಲಾ ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ರುಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಠೇವಣಿಯಾಗಿ ಇಡಬೇಕು. ಈ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

* ವೈಯಕ್ತಿಕ ದೋಷಾರೋಪಣೆ, ಮನಸ್ಥಾಪ, ಜಗಳಗಳ ಕಾರಣ ಮುಂದೊಡ್ಡಿ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟಿನಿಂದ ಹೊರಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಲಿಖಿತ ಹೇಳಿಕೆಯ ಮೂಲಕ ದೃಢಪಡಿಸಬೇಕು.

* ಸಮಿತಿಯ ಕಲಾಪಗಳಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ, ಅಂಗೀಕರಿಸಿದ ಕರ್ತವ್ಯ/ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಚಾಚೂ ತಪ್ಪದೆ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕು. ಸರ್ವರೂ ಸಮ್ಮತಿಸಿದ ಹೈರಾರ್ಕಿಗೆ ಚ್ಯುತಿ ಬರದ ಹಾಗೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹಾಗೂ ಅಧಿಕಾರ ಅರಿತು ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು.

* ಈ ಎಲ್ಲಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ದೃಶ್ಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟಿರುವಂತೆ ಎಚ್ಚರವಹಿಸಬೇಕು. ಸಾಹಿತ್ಯ ಮೊದಲಾದ ಬೇರಾವ ಸಂಗತಿಯೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಬಾರದು.

* ಕೇಂದ್ರ ಸಮಿತಿಯ ಸದಸ್ಯರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಬೇಧ ಮಾಡಿದಾಗ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಕೊಡುವ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಶ್ರೀ ಶೇಖರ್ ಪೂರ್ಣರಿಗೆ ವಹಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರ ತೀರ್ಮಾನವೇ ಅಂತಿಮ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾಗಿರಬೇಕು.

* ಎಲ್ಲಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಸಂವಾದ ಡಾಟ್ ಕಾಮ್ ಆಶಯದಡಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದು. ನಮ್ಮ ತಂಡದ ಪ್ರಾಡಕ್ಟ್ ಸಂವಾದ ಡಾಟ್ ಕಾಮ್ ನ ಆಸ್ತಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಮುಂದಿನ ಬದಲಾವಣೆ...

ಸಂಪಾದಕ

ಅನುಭವವಿಲ್ಲದ ನಾವೊಂದಿಷ್ಟು ಮಂದಿ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಬಲವಾದದ್ದು ಹೇಗೆ? ಯಾವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮ ತಂಡವು ಒಂದುಗೂಡಿತು? ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋದ ವಿಷಯಗಳೇನು ಎನ್ನುವ ವಿವರಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸುವ ಬರಹವನ್ನು ಸಧ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ನೆರವಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದ ಪ್ರೇರಣೆಯೇನು, ನಮ್ಮ ತಂಡದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವೇನೆಂಬುದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ದಾಖಲಿಸಿದ ಹಾಗಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ತೀರ್ಮಾನವನ್ನು ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಹಲವು ಬಾರಿ ಭೇಟಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ತಂಡ ಚರ್ಚೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿತ್ತು. ಟೌನ್ ಹಾಲಿನ ಬದಿಯ ಕಲ್ಲು ಹಾಸುಗಳು, ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರದ ಕ್ಯಾಂಟೀನಿನ ಕಲ್ಲು ಕಟ್ಟೆಗಳು ನಮ್ಮ ಮಾತುಕತೆ, ಹರಟೆ, ವಾದಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿವೆ. ಅನಂತರ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಸಿಕ್ಕನಂತರ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾದ ವಸ್ತುವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಮೂರು ದಿನಗಳ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ಕೈಗೊಂಡೆವು. ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಗಾಡಿ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರನ್ನು, ಬಿರು ಮಳೆಯನ್ನು, ಹಸಿರು ಕಾಡನ್ನು, ಸೇತುವೆ, ನದಿಗಳನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹಿಂದಿರುಗಿದೆವು. ಈ ಪ್ರವಾಸದ ಕುರಿತಾದ ಟಿಪ್ಪಣಿಯೂ ಸಹ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತದೆ.

ವಸ್ತುವಿನ ಕುರಿತು ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಸಿಕ್ಕಿತು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆ ಒಂದಿಬ್ಬರಿಗೆ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡ ಕಾವಿನಲ್ಲೇ ಕತೆಯನ್ನು ಹೆಣೆಯುವ ಕಾಯಕಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದೆವು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕತೆಗೂ ಚಿತ್ರಕತೆಗೂ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಎರಡು ಅಕ್ಷರಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ ಎಂದಷ್ಟೇ ಭಾವಿಸಿದ್ದ ನಮಗೆ ಅವುಗಳ ನಡುವಿನ ಅಂತರ ಭೂಮಿ ಆಕಾಶದಷ್ಟು ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯ ಗೋಚರವಾಗ್ತಾ ಹೋಯ್ತು. ಬರೆಯಲು ತೊಡಗಿದರೆ ಪಾತ್ರಗಳ ಒಳತೋಟಿ, ಮನೋವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕೇ ಪೆನ್ನು ಸಿಲುಕಿಸಿಕೊಂಡು ಒದ್ದಾಡುವ ಸಮಸ್ಯೆ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು. ಕಾದಂಬರಿ, ಕತೆಗಳನ್ನು ಓದಿಕೊಂಡವರಿಗಂತೂ ಸಿನೆಮಾ ಸ್ರ್ಕೀನ್ ಪ್ಲೇ ಓದುವುದು ಧರ್ಮಸ್ಥಳದ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ಕೂತು ಪ್ಯಾರಿಸಿನ ರೇಲ್ವೇ ಟೈಮ್ ಟೇಬಲ್ ಓದಿದಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಶುಷ್ಕವಾದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಕತೆಯನ್ನು ಬರೆಯುವುದೇ ಸವಾಲಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಈ ಅನುಭವದ ನಿರೂಪಣೆಯ ಬರಹವೂ ಸಹ ಸಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಪ್ರಕಟಿಸಲಿದ್ದೇವೆ.

ಅನನುಭವಿಗಳಾದ ಅಮೆಚ್ಯೂರ್ ಗಳ ತಂಡ ಯಾವುದಕ್ಕೇ ಕೈ ಹಾಕಿದರೂ ಒಂದು ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ. ನಾವು ಯಾವ ಸ್ಥಾಪಿತ ಕ್ಷೇತ್ರದ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳನ್ನು ಮುರಿಯ ಹೊರಟಿದ್ದೇವೆಯೋ, ಯಾವ ಸ್ಟೀರಿಯೋಟೈಪುಗಳಿಂದ ರೋಸು ಹೋಗಿ ಹೊಸ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿದ್ದೇವೆಯೋ, ತಾವುದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ಓಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆಯೋ ಅದೇ ಗುಂಡಿಗೆ ಬಂದು ಬೀಳುವುದು... ಅಮೆಚ್ಯೂರ್ ಗಳಾದವರು ಅನುಕರಣೆಯ ಸಂಕೋಲೆಗೆ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡು ಬಿಡುವುದು. ಹೀಗಾಗದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಟೀಮ್ ಲೀಡರ್ ಆಗಾಗ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ತುಕ್ಕನ್ನು ಕೆರೆದು ತೆಗೆಯುತ್ತಿರಬೇಕಾಗುವುದು. ಶೇಖರ್ ಪೂರ್ಣರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಮಾತನಾಡುವಾಗಲೂ ನಾವು ಹೀಗೆ ಸ್ವಯಾರ್ಜಿತವಾಗಿ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ತುಕ್ಕು ಕೆರೆದು ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಾಗಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆ, ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಲ್ಲಿ ಆದ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ದಾಖಲಿಸಬೇಕೆನ್ನುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಗೀಚಿದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳೂ ಸಹ ಪ್ರಕಟವಾಗಲಿವೆ.

ಭೂತಗನ್ನಡಿ ಶುರುವಾದದ್ದು ಹೀಗೆ...

ಸುಪ್ರೀತ್.ಕೆ.ಎಸ್

ದಿನೇದಿನೇ ಕ್ಷಿಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಿಂದಾಗಿ ನಾನಾ ಅವಕಾಶಗಳು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದ ಕೆಲಸಗಳು ಇಂದು ಮಾಹಿತಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ನೆರವಿನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವಂತಾಗಿದೆ. ಈ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ವ್ಯಾಪಾರ ವ್ಯವಹಾರ ಬೆಳೆದಂತೆಯೇ ಕಲೆ ಹಾಗೂ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತಿರುವ ಸಚಿನ್ ತೆಂಡೂಲ್ಕರ್‌ಗೆ ಸಹ ಟ್ವಿಟರ್ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ, ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚುಕಾಲ ಸಿನೆಮಾ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿರುವ ಅಮಿತಾಭ್ ಸಹ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಲು ತೊಡಗುತ್ತಾರೆ.

ಹೀಗೆ ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಆವಿಷ್ಕಾರದಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲು ಹೊಸ ಅವಕಾಶಗಳು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಹಿಂದೆ ಬರಹಗಾರರು ತಮ್ಮದೊಂದು ಕತೆಯೋ, ಕವನವೋ ಪ್ರಕಟವಾಗಬೇಕೆಂದಿದ್ದರೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಕಛೇರಿಗಳಿಗೆ ಎಡತಾಕಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಪ್ರಕಟವಾಗುವ ದಿನಕ್ಕಾಗಿ ಎದುರು ನೋಡುತ್ತಾ ಕೂರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರಕಟಣೆಗೆ ಅರ್ಹವಲ್ಲ ಎಂಬ ಸುಳ್ಳು ವಿಷಾದಭರಿತ ಮರು ಓಲೆಯನ್ನು ಪಡೆದು ನಿರಾಶೆ ಪಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸಂಪಾದಕರ ತೀರ್ಮಾನವೇ ಅಂತಿಮ. ಆದರೆ ಈಗ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಹಳ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಬ್ಲಾಗುಗಳನ್ನು ಚಿಕ್ಕಾಸು ಖರ್ಚು ಮಾಡದೆ ತೆರೆಯಬಹುದು. ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದದ್ದನ್ನು ಬರೆದು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಬಹುದು. ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಇರುವ ಓದುಗರು ಅದನ್ನು ಓದಬಹುದು, ನೇರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೀಡಬಹುದು. ಲೇಖಕನೊಂದಿಗೆ ಸೆಣೆಸಾಡಬಹುದು. ಅಂತರ್ಜಾಲದಿಂದಾಗಿ ಬರವಣಿಗೆ, ಓದು, ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಸಾರದ ಚಹರೆ ಅದೆಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬದಲಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಬ್ಲಾಗುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಬರಹಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತವೆ. ಬ್ಲಾಗುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅಭಿಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತದೆ.

ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಜಾಲ, ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಲಭ್ಯವಿರುವ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ, ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳ ಲಭ್ಯತೆಯಿಂದ ಹಲವರು ತಮ್ಮ ಕನಸಿಗೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗಿದ್ದ ಅನೇಕ ಅಡತಡೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಿನೆಮಾ ಎಂಬ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಂತೂ ಪ್ರವಾಹೋಪಾದಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಇಂದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿರುವ ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಮರಾಗಳಿವೆ. ಹದಿನೈದು ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಮೂವಿ ಕ್ಯಾಮರಾಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗುಣ ಮಟ್ಟದ ವಿಡಿಯೋ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ನಡೆಸಬಹುದಾದ ಕ್ಯಾಮರಾಗಳು ಕೈಗೆಟುಕುವ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿವೆ. ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ನೆರವಿನಿಂದ ಎಡಿಟಿಂಗ್ ಮೊದಲಾದ ಕೆಲಸಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ನಡೆದುಹೋಗುತ್ತವೆ, ಈ ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಅನೇಕ ಮಂದಿ ಪ್ರತಿಭಾವಂತರು, ಕನಸುಗಾರರು ನಿರ್ಮಾಪಕರ ಮರ್ಜಿಗೆ ಬೀಳದೆ, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೆ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿ ತೋರಿದ್ದಾರೆ.

ಥಿಯೇಟರಿನಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗದಿದ್ದರೂ ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಬಲ್ಲ ಅನೇಕ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಾಪಕರು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸ್ವಂತ ಖರ್ಚಿನಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ ಸಿನೆಮಾಗಳು ಯುಟ್ಯೂಬ್ ಮೊದಲಾದ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಲಕ್ಷಾಂತರ ‘ಥಿಯೇಟರು’ಗಳಲ್ಲಿ ಏಕಕಾಲಕ್ಕೆ ತೆರೆ ಕಾಣುತ್ತಿವೆ.

ಇಂತಹ ಪವಾಡ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ಜರುಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಕನ್ನಡಿಗರಾದ ನಾವು ಏನಾದರೂ ಮಾಡಬೇಡವೇ? ಸಿನೆಮಾ ಎನ್ನುವುದು ಮನರಂಜನೆಯ ಹಂತವನ್ನೂ ದಾಟಿ ಕಲಾಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವುದಕ್ಕೆ, ಕಾದಂಬರಿ, ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದಲು ಕಲಿತ ಜನರು ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ‘ಓದು’ವುದಕ್ಕೆ ಕಲಿಯುವಂತಾಗಲು ದುಡಿಯುವುದು ಬೇಡವೇ? ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಯೋಚಿಸಿದ ನಂತರ ಶುರುವಾದದ್ದು ‘ಭೂತಗನ್ನಡಿ’.

ಸಣ್ಣ ತಂಡವೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಪ ಖರ್ಚಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸಿನೆಮಾ ಒಂದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಹೊರಟಿದ್ದೇವೆ. ಈ ಪಯಣದದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನೂ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ತೆರೆದಿರುವುದು ಈ ಬ್ಲಾಗ್.

ನನಗ್ಯಾಕೆ ಸಿನೆಮಾದ ಗುಂಗು?

ರೂಪ ರಾಜೀವ್

ನನಗೆಂದೂ ಸಿನೆಮಾ ಅಷ್ಟೊಂದು ಎಫೆಕ್ಟಿವ್ ಅನ್ನಿಸಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಹಿಂದಿ ಸಿನೆಮಾಗಳ ಸಿಡಿ ತಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಇನ್ನೂ ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾಗಳೋ, ನಮ್ಮ ಥಿಯೇಟರ್ ಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ದಿವಸಗಳು ಇದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿಬರುತ್ತಿದ್ದದಷ್ಟೆ.

‘ಮುಂಗಾರು ಮಳೆ’ ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದು, ‘ಸುಧಾ’ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಯೋಗರಾಜ್ ಭಟ್ಟರ ಸಿನೆಮಾ ಮೇಕಿಂಗ್ ಬಗೆಗಿನ ಆರ್ಟಿಕಲ್ ಓದಿ, ಅವರ ಬರಹದ ಶೈಲಿಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತಳಾಗಿ! ಟೈಟಲ್ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟೋ ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾಗಳು ಬಾಕ್ಸ್ ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿದ್ದರೂ ನಾನು ನೋಡೇ ಇಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಟಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ಬರೇ ಸಿನೆಮಾದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಬಂದಾಗ ಬೇಜಾರಾಗಿ ಟಿವಿ ಆರಿಸಿದ್ದು ಕೂಡ ಉಂಟು.

ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡದ ಹೆಸರಾಂತ ನಟರ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಇಷ್ಟು ಸಿಲ್ಲಿ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಏಕೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ? ಕಥೆ ಓದಿರುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಸಿನೆಮಾದ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನನಗೆ ಇದರ ಹುಳುಕುಗಳು ಕಂಡಾಗ, ಇವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಇವರೆಲ್ಲಾ ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಇಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳು. ನಂತರ ನನಗ್ಯಾಕೆ? ಎಂದು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಹೀಗಿದ್ದ ನಾನು, ಸಿನೆಮಾ ಮೇಕಿಂಗ್ ನ ಗಂಧಗಾಳಿಯೂ ಇಲ್ಲದ, ಇಂತಹ ನಾನು ಈ ಸಿನೆಮಾದ ಗುಂಗು ಹಿಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಹೇಗೆ? ಏಕೆ?

ಶೇಖರ್ ಪೂರ್ಣರವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುವವರೆಗೂ ನನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿದ್ದವು. ಅವರು ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ವಿಮರ್ಶಿಸುವ ರೀತಿ, ಶೈಲಿ ಬಹಳವಾಗಿ ಹಿಡಿಸಿತು. ನಾನು ಇವರ ಹಾಗೇ ಎಲ್ಲಾ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಕೂಡ ಮೂಡಿಸಿತು. ಅದುವರೆವಿಗೂ ಸಿನೆಮಾ ಅನ್ನೋದು ಮನರಂಜನೆಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಅನ್ನುವ ಅನಿಸಿಕೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಬಲವಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಸಿನೆಮಾಗಳು ಎಷ್ಟು ಕಮರ್ಷಿಯಲೈಸ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿವೆ, ನಿರ್ಮಾಪಕನೊಬ್ಬ ಹೆಸರಾಂತ ನಟನಿಗಾಗಿ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು (ಕಥೆಯನ್ನು ಕೂಡ ಕೇಳದೆ!) ಖರ್ಚು ಮಾಡಲು ರೆಡಿ ಇರುತ್ತಾನೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ನಟ / ನಟಿಯರನ್ನು ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಅವರಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾದಂತಹ ಅದೇ ಹಳೆಯ ಫಾರ್ಮುಲಾ ಉಳ್ಳ ಕಥೆಗಳು! ಮಚ್ಚು, ಲಾಂಗ್, ಐಟಮ್ ಸಾಂಗ್, ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ವರ್ಕ್, ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ಟಿರಿಯೋ ಟೈಪ್ಡ್. ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಸಿನೆಮಾ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಓಡಿಬಿಟ್ಟರೆ, ಅದೇ ಧಾಟಿಯುಳ್ಳ ಹಲವಾರು ಸಿನೆಮಾಗಳು...

ಇದೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆಯಾದಂತಹ ವಿಷಯಗಳು. ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರಯೋಗ ನಡೀತಿರಬೇಕಾದರೆ, ಏಕೆ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಸಿನೆಮಾ ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ? ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡುಗರಿಲ್ಲವೇ? ಸಿನೆಮಾ ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲಾನುಕಾಲದಿಂದ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿವೆ ಹಾಗೂ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಲಾ ಪ್ರಕಾರಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಜನರನ್ನು ತಟ್ಟುತ್ತವೆ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಲು ಸುಮಾರು ೧೦೦ ರೂಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ನೋಡುತ್ತಾನೆಂದರೆ, ಅದನ್ನು ನಾವು ಬರೇ ಮನರಂಜನೆ ಕೊಡುವ ಉದ್ದೇಶ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ್ರೆ ಸಾಲದು. ನಮಗೆ ಆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ೧೦೦ ರೂ.ಗಳ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ ಅರಿವಿರಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲಿನ ವಸ್ತು (ಕಂಟೆಂಟ್) ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನೂ ಚಿಂತನೆಗೀಡಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ, ವಾಪಾಸ್ಸು ಹೋಗುವಾಗ ಈ ವಿಷಯ ಜನರನ್ನು ಕಾಡಬೇಕು. ವಾದಗಳಾಗಬೇಕು, ಚರ್ಚೆಗಳಾಗಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ದಾಖಲಿಸಬೇಕು. ಇದು ಅವರ ಆಶಯವಾಗಿತ್ತು.

ಕೇಳುತ್ತಾ, ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ಇದೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆಶಯವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿತ್ತು.